Strefa socjalizacji

• Twój pies odgania/ciągnie/rzuca się do psów?​
• Chcesz uniknąć wielu problemów w relacjach Twojego pupila z innymi psami?​
• Twój psiak, jest nieśmiały, a może i lękliwy w stosunku do innych psów?​
• Chcesz zwiększyć pewność siebie Twojego psa w kontaktach z innymi psami?​
• Chcesz, aby Twój psiak nauczył się komunikacji z różnymi rasami psów?​
• A może uważasz, że w Twojej szkole zajęć socjalizacyjnych jest zbyt mało?​

Ideą spacerów socjalizacyjnych w naszej szkole jest umożliwienie psom rozmów i nauka komunikacji, a ta może nastąpić, gdy psy są przez część spaceru BEZ SMYCZY. ​

W trakcie spacerów psiaki:​

• uczą się od siebie zasad psiej kultury​
• nabierają kompetencji społecznych​
• pokonują lęki – wraz z innymi psami pomogliśmy już wielu szczeniakom, nastolatkom oraz psom dorosłym​
• poznają różne dialekty psiego języka, pamiętajmy, że np. psy pasterskie, mówią innym dialektem niż psy pierwotne, a te trochę inaczej niż teriery. Poznanie różnych dialektów w wieku szczenięcym ułatwia psom komunikację z innymi psami w życiu dorosłym.​
• Psia rozmowa na smyczach jest bardzo ograniczona – to trochę tak jak nasze rozmawianie pisząc przez Internet versus rozmowa na żywo. Wszyscy wiemy jak często komunikat pisany może zostać błędnie zinterpretowany, gdy nie widzimy mimiki twarzy i nie słyszymy tonu głosu naszego rozmówcy.”​

Wszystko pod czujnym okiem specjalisty, w dobranej do siebie grupie do 6 psów.

Kilka lat temu o pomoc dla swojego adopciaka poprosił mnie Robert – Opiekun psa o imieniu Julian.​

Julek bał się miasta i ludzi, ale kochał i „umiał” w psy. Pomyślałam: zróbmy dla Julka spacer w towarzystwie innych psów. Spacer w spokojnym miejscu, na łąkach. I stało się. Zaprosiłam psy i ich Opiekunów, które znały się już kilka dobrych miesięcy, przeprowadziły ze sobą wiele rozmów bez smyczy i bardzo dobrze czuły się w swoim towarzystwie. Zadecydowałam, aby Julian szedł na samym końcu, ponieważ lękowe psy wolą mieć oko na wszelkie zagrożenia, którym tutaj byli dla niego Opiekunowie psów. Zeszliśmy na dół, a Julian został na wale i ani myślał do nas dołączyć. Postanowił jednak iść wałem równolegle do nas, dzieliło nas spokojnie 50 metrów. Po około 20 minutach w Julku zwyciężyła ciekawość, zszedł z wału, obserwował dalej, a po następnych 10 minutach już spacerował z nami zajęty poznawaniem psów. ​

To było bardzo wzruszające wydarzenie. Psy przyjęły go ciepło i z szacunkiem. Ludzie wiedząc ode mnie jakie trudności ma Julek, nie narzucali mu się. Postanowiliśmy spotykać się co tydzień. Co jakiś czas zmienialiśmy miejsca spacerów tak, aby stopniowo zbliżać się do miejskiego szumu. ​

Obserwowałam jak wiele korzyści przynoszą takie zajęcia zarówno psom jak i Opiekunom, jak wiele się uczymy od siebie nawzajem. I tak spacerujemy do dziś… 😀